قدس آنلاین- به مصداق بیت معروف حکیم سعدی در بوستان:
من از بینوایی نیم روی زرد

غم بینوایان رخم زرد کرد

این روزها هیچ حال خوشی ندارم. پیامک هایی که برایم ارسال می‌شود، شنیدن خبر فقر و گرسنگی مردم، سفره‌های خالی، مالیات‌ها و تعرفه‌های کمرشکن، مردمی که می‌نویسند سه ماه سه ماه دستشان به یک کیلو گوشت نمی‌رسد، تصاویر آغل هایی که از آن‌ها به جای مدرسه روستایی استفاده می‌شود و بچه‌های دهات ایران با چهره‌های زرد و رنگ پریده در تاریکی داخل آغل ها رو به روی یک تخته سیاه شکسته نوشته‌های گچی را می‌خوانند افسرده‌ام می‌کند.

دیروز در شبکه‌های اجتماعی خواندم سه بازرس مالیاتی که میلیاردها تومان رشوه گرفته بودند را شناسایی و دستگیر کرده‌اند. ماجرای راه پیمایی‌ها، تظاهرات و شیون و فغان طلبکاران و فریب خوردگان مؤسسات مالی ورشکسته و چند موسسه کلاهبردار و ناراضی تراش همچنان ادامه دارد.

یکی نوشته بود ۵/۳ میلیون تومان در مؤسسه‌ای گذارده بودم. دو میلیون تومان به من پس دادند، ۵/۱ میلیون را به مؤسسه ناشناخته دیگری حواله داده رسیدی به من دادند که از آن مؤسسه جدید ناشناس دریافت دارم صد جور امضاء از من گرفتند که مؤسسه قبلی حسابی ندارم و باقی پولم را باید از ناکجا آباد دریافت کنم.

در حالی که اخبار ناخوشایند درباره گرمای وحشتناک و گردبادها و شن بادهای جنوب شرقی و جنوب غربی ایران و مشکل کم آبی و حتی بی‌آبی و اینکه چند هزار دهکده با تانکر آب رسانی می‌شود ملولم کرده بود دوستی از یاران شفیق از چابهار زنگ زد و از درجه حرارت بین ۴۶ تا ۵۱ تا قطع برق در اغلب ساعات روز، متصل بودن برق به آب و قطع مردم هر دو ناله‌ها کرد او گفت نمی‌دانی این آب و هوا و کم آبی با مردم بیچاره سیستان بلوچستان چه می‌کند؟

آیا می‌دانید توفان های گرد و غبار و شن و تابش آفتاب مردم را از بیرون رفتن از خانه‌ها بازمی‌دارد آیا می‌دانید اغلب مردم سرکار نمی‌روند آیا می‌دانید گویا نخستین آثار روی به گرما گذاشتن کره زمین در سیستان و بلوچستان ظاهر شده است.

آیا می‌دانید مردم فقیر و تنگدست توانایی مالی ندارند فیش‌های گران آب و برق را بپردازند و خیلی دیر دولت به فکر افتاده رحمی به حال ما کند؟

آیا می‌دانی از جمعیت دو میلیون و نیمی سیستان و بلوچستان چند صد هزار نفر ساکنان دهات، روستاهای خود را تخلیه کرده‌اند و در جست و جوی شهرهای دیگر کشور برای زندگی هستند؟ آیا می‌دانی نخلستان ها خود به خود آتش می‌گیرد؟ آیا می‌دانی مردم گرمازده به بیمارستان می‌روند؟ آیا می‌دانی خانه‌ها مانند جهنم شده است؟ آیا می‌دانید چند روز پیش یک نفر در خیابانی در چابهار بر اثر گرمازدگی در خیابان مُرد؟

آیا می‌دانی در حالیکه مهمترین مشغله مجلسیان انتخابات هیئت رئیسه است و هر روز رئیس دولت در همایش شرکت می‌کند سیستان و بلوچستان دچار گرمترین بهار در چندین سال اخیر شده است.

آیا دولت نمی‌تواند یک هیئت رسیدگی به بحران را در ایرانشهر، نیک شهر، قصر قند و سایر نواحی جنوبی استان مستقر کند تا به مسئله گرمی هوا رسیدگی کند؟

آیا دولت نمی‌تواند چهل پنجاه تا ژنراتور برق به شهرهایی که از برق رسانی محرومند بفرستد که مردم این همه از نبود برقی رنج نبرند؟

پس دولت برای چه کار و چه زمانی است؟

وقتی دوستم سخن می‌گفت تلویزیون که روی شبکه نشنال جئو گرافیگ عربی که مرکز آن در ابوظبی است قرار داشت و پرتاژ تصویری از آب رسانی در سرزمین خشک و گرمازاده و بدون آب و درخت ابوظبی را نشان می‌داد. آب از خلیج فارس می‌گیرند و نه تنها تصفیه می‌کنند و برای آشامیدن مردم به کار می‌برند، بلکه آب را تصفیه می‌کنند و با آن زمین‌های  گرم و تفتیده را به کشتزار، یونجه زار، مزارع گندم و جو و انواع رستنی‌ها تبدیل می‌کنند. باور نمی‌کردیم کشتزارهای سبز خرمی که می‌بینیم، آن همه مزارع و مراتع در سرزمین خشک و تفتیده ابوظبی قرار دارد.

ابوظبی در جنوب خلیج فارس قرار دارد. یکی از امارات هفتگانه متحده عربی شامل دوبی، ابوظبی، فجیره، رأس الخمیه، خورفکان، شارجه رام القوین است.

ایکاش فیلم عربی نشنال جئوگرافیگ پخش شده در حدود ساعت ۲۳ جمعه شب ۱۲ خرداد ۹۶ از شبکه نشنال جئوگرافیگ را می‌گرفتند و به نظر رئیس محترم دولت و وزیر جهاد کشاورزی و وزیر نیروی می‌رساندند و از آقایان می‌پرسیدند چطور ابوظبی آفتاب زده گرم و سوزان می‌تواند بر مشکل بی‌آبی و قهر طبیعت غلبه کند مهندسین انگلیسی و چینی و عده‌ای از مدیران شبکه آب و برق ابوظبی توضیحات کافی در خصوص تصفیه آب شور دریا هم برای آشامیدن و هم برای سرسبز کردن صحاری خشک و سوزاندن و احداث آن همه مزارع و مراتع می‌دادند و من مات و مبهوت و متأثر به سخنان گریه آلود دوستم از چابهار گوش می‌دادم.

سیستان و بلوچستان در حال خشک شدن است. وزش بادهای گرم زندگی را بر مردم تباه کرده است، آب برای آشامیدن ندارند چه رسد برای شست و شو و حمام، برق اغلب ساعات روز قطع است، من نمی‌دانم این اتصال دادن برق به آب و تلفن چه کار غلط و احمقانه‌ای بود که در گذشته در بسیاری از شهرها انجام شد. اکنون در تهران قطع برق اثری در جریان آب نمی‌گذارد و ولی در بسیاری از شهرستان ها قطع برق جریان آب را قطع و حتی تلفن را قطع می‌کند.

دوستم می‌گفت مرکز نشینان یک تک پا تشریف بیاورند اینجا ببینند چطور مردم له‌له می‌زنند. پرسشی ذهنم را به خود مشغول داشت نمی‌توان عجالتاً از سایر استان ها با تانکر برای مردم شهرها و روستاهای دچار کم آبی آب رسانی کرد. وزرای جهاد کشاورزی و نیرو وقت نمی‌کنند سری به آن استان محروم بزنند؟